پارسال امروز…

خسته و منتظر بوديم و قرار بود که فردا از راه برسه،ولى هيچ نشانى از آمدنش نبود،
خوابيدن هم ديگه سخت شده بود،نشستن هم سخت بود،نفس کشيدن هم…ولى يه شيرينى و لذتى حتى تو همين خستگيها بود،که ياد آوريش سر خوشم ميکنه،فقط سخت دلتنگ ديدارش بودم
آخه کيه، چيه، چه شکليه؟