مهرانا

نه که بگم هيچوقت يادم ميره که دوستام رو چقدر دوست دارم ها،نه…فقط گاهى بد جور يادم مياد که چقدر دوسشون دارم،لحظاتى هست که يهو، يکيشون مياد روى قلبم ميشينه و سرم رو ميگيره بين دو تا دستاش،اينا لحظاتيه که ميخوام فرياد بزنم که:دلم برات تنگ شده لامذهب،چرا نميشنوى؟ نيم ساعت بشين کنارم تا با هم حرف بزنيم،اصلا حرف هم نزنيم،نيم ساعت باش،فقط باش…
نامزديشونه،رو مغز و قلبم راه ميرن اين دو تا…
يه شعر برام بخون مهرداد با اون صداى شاعرانه‌ات…