You rock. Now roll.

الو، الو؟…صدام ميرسه؟…
من سنگ نيستم، به خدا سنگ نيستم، نه استحکامش رو دارم، نه سردى صبحگاهيش رو، من صبحها ى زود زود هم داغ داغ آفتاب خورده ام.
صبحها برام پايان دنياى دوره. پايان خوابهاى خوب و بد و متوسط و خوش تعبير و بد تعبير. شب تا صبح زير خورشيد آن سوى دنيا به حرکتم، خوابهاى من هيچوقت تاريک نيست، خوابهام پر از نوره،پر از کوچه و خيابون و تاکسى و کوه و مادر و پدر. خوابهام پر از آذينه و مژگان و لالى و باقى دست نيافتنى ها. خوابهاى من شبيه خواب نيست،ادامه‌ى زندگى منه در اون دور دور هاى نزديک…
من سنگ نيستم، نه رکودش را دارم نه سکوتش را نه صبوريش را، ولى فقط براى احتياط، بى ز حمت يک لگد به من بزن ـبا احتياط البته،که مبادا ناخن شصت پات سياه شه ـ آنوقت اگر هم باشم پشت و رويى ميشوم يا شايد چرخى بزنم تا کمى دورتر ها، رنگى عوض کنم و صيقلى داده شود به جانم.