فرّاش

خاله‌اش هم تو همين سن و سال يه عکس دلضعفه آور با جارو‌برقى داره که من مدّتهاست نديده امش، نه عکس رو نه آدم توش رو که چشاش گرده و برق ميزنه و مامانجون بوشهرى نگاش که بهش ميافتاد ميگفت:« قربون چشاى شُکاليت* برم…»
*شُکال=آهو