هر وقت ميرم سراغ اين وبلاگ شديدا دلتنگ صداى ستار احسان و جمع عزيز رفقاى ايرانى ميشم، بد جور هوايى ميشم خلاصه…
اينروز ها که سفارت دبى وقت ملت رو کنسل کرده و مامان باباى منم وقت فرداشون رو از دست دادن، همش منتظر يه معجزه ام که من و از اين زندان رها کنه، هفت ساله که منتظر اين معجزه‌ام…انتظارى که هر روز طولانى تر ميشه…