امروز

بايد حواسم رو جمع کنم که رب گوجه رو تو قرمه‌سبزى و سبزيها رو تو مايه‌ى لوبيا پلو نريزم.
وقتى بعد از مدّتى طولانى با دوستانت حرف ميزنى و ميبينى که پر از انرژى زندگين، سلّول سلّول بدنت به رقص در مياد…دو سه ساعتى از مکالمه‌ام با آنا و مهرداد ميگذره‌(بعد از مدّتها که احوالاتشون رو از باقى رفقا ميپرسيدم ) و هنوز سرشار از انرژيم از صحبت با هاشون و تصوير سازيهايى که از آينده با هم کرديم.
امروز غذا پزونه، براى پايان هفته اى که قراره مهمان دار باشيم، اولّين سرى دوستانون ميان به خونه‌ى جديد، خوشحاليم…